تفاوت گریدهای مختلف استابلایزر قلع (تین)

اگر برای خرید یک استابلایزر حرارتی قلع با شرکت معتبر تولید یا تامین کننده این استابلایزر تماس بگیرید، خیلی زود متوجه خواهید شد که طیف گسترده ای از گریدهای مختلف این پایدار کننده وجود دارد. یکی از مهمترین مشخصه های فنی این استابلایزرها نوع گروه آلکیل آن ها است. قطعا تا به حال انواع استابلایزر قلع (تین) نوع متیل، بوتیل و اکتیل به گوش شما خورده است. در این بخش می خواهیم با لزوم وجود این گروه ها در ساختار این پایدارکننده های حرارتی آشنا شویم.

فلز قلع در دو حالت پایدار شیمیایی با ظرفیت های دو و چهار همراه با اتم کلر وجود دارد. قلع با چهار ظرفیت به دلیل امکان اتصال چهار گروه پایدار شیمیایی، برای استفاده در تولید استابلایزرهای PVC مناسب تر است. به دلیل خاصیت اسیدی این ترکیب قلع (تین)، بایستی به منظور افزایش راندمان پایدارسازی حرارتی، اتم های کلر آلکیلاسیون شوند. در واقع پس از واکنش آلکیلاسیون گروه های آلکیل مانند متیل، بوتیل و اکتیل در ساختار استابلایزر قلع (تین) قرار می گیرند. می توان یک، دو، سه یا هر چهار اتم کلر را پس از آلکیلاسیون به گروه آلکیل متصل کرد. نکته قابل توجه در پی این جایگزینی، افزایش درجه سمیت (Toxicity) استابلایزر نهایی است. در واقع با افزایش درجه آلکیلاسیون درجه سمیت ترکیب نیز افزایش پیدا می کند. بهترین حالت آلکیلاسیون دو اتم کلر و سپس جایگزینی دو اتم کلر باقیمانده با ترکیب هایی چون کربوکسیلیک اسید یا گروه های حاوی گوگرد است.

استابلایزر قلع (تین)

به صورت خلاصه می توان گفت استابلایزرهای تین حاوی فلز تین در مرکز، گروه های آلکیل (به صورت معمول دو گروه) و در نهایت دو گروه جایگزین کلر مانند مرکاپتایدها یا کربوکسیلیک اسیدها هستند. در بخش بعدی در خصوص تاثیر هر یک از این گروه ها و ترکیب شیمیایی پایدارکننده حرارتی بر کارایی آن بحث خواهیم کرد.

 

درباره نویسنده

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *