هنوز هم در باور بسیاری از افراد پلاستیک ها گروهی از مواد هستند که بایستی نگران نرم شدن آن ها در دماهای بالا بود، برای مثال بالاتر از 100 °C، ممکن است اجزای سازنده آن ها به سطح مهاجرت کنند و فقط الزامات کاربری های معمولی چون بسته بندی های یکبار مصرف را برآورده می کنند. اما اگر نگاهمان را قدری گسترده تر کنیم و به چشم یک مهندس به پلاستیک ها نگاه کنیم، به خانواده پلاستیک های مهندسی میرسیم که می توانند ساعت ها در دماهای بالاتر از 100 °C سرویس دهی کنند و طیف وسیعی از قطعات خودرو به کمک آن ها تولید می شود. اما این بخش می خواهد به پلاستیک های مهندسی نیز اکتفا نکند و انتظارات خود را فراتر از خواص پلاستیک های مهندسی قرار دهد. باید دید آیا پلاستیک هایی هستند که پا به پای فلزات در دماهای بالا سرویس دهی کنند؟