پلیمرها در سال ۲۰۲۰

پلیمرها در سال ۲۰۳۰ میلادی دنیای پیرامون ما را چه شکلی خواهند کرد؟

قرن ۲۱، قرن شگفتی ها و عصر ارتباطات است. همانطور که مواد اولیه دنیای پیرامون ما را تشکیل می دهند، پیشرفت های امروزی نیز مرهون متولد شدن مواد اولیه شگفتی ساز است. پلیمر ها خانواده مهمی از مواد اولیه هستند و فناوری های امروزی مهمی همچون، چاپگرهای سه بعدی، باتری، صنعت هوا – فضا، نانو و بیوتکنولوژی، پوشش های خود ترمیم شونده و بسیاری از فناوری های دیگر بدون پلیمرها قابلیت تجاری سازی ندارند. در حقیقت در این نوشتار خواهیم گفت پلیمرها چگونه المان اصلی مواد اولیه در سال ۲۰۳۰ خواهند بود.

پلیمرها در سال ۲۰۲۰

هر ساله بیش از ۲٫۵ میلیون اختراع و نوآوری در حوزه پلیمرها ثبت می شود تا بتواند به نیازها و چالش های امروزی صنایع مختلف پاسخ دهد. مهمترین بخش هایی که پیشران نوآوری های حوزه پلیمر ها هستند، عبارتند از:

  • کشاورزی: پلاستیک ها توانسته اند تحولی عظیم در افزایش راندمان کشاورزی به کمک استفاده از فناوری پوشش های مالچ، گلخانه، کشت های هیدروپونیک و طبقاتی، آبیاری قطره ای و زیر سطحی، نوارهای بذر محلول در آب، روکش دهی کود و بذر ایجاد کنند. در حقیقت در این بخش پلیمرها تولید غذا در هر هکتار زمین های کشاورزی را به چندین برابر افزایش داده اند.
  • بسته بندی: سالیان طولانی است که صنایع غذایی دریافته اند پلیمرها تنها مواد اولیه ای هستند که به کمک آن ها می توانند بسته بندی های هوشمندی را مختص هر محصول غذایی طراحی کنند و به این ترتیب زمان ماندگاری انواع مواد غذایی را افزایش و از میزان هدر رفت و اتلاف آن ها کاهش دهند. باید گفت پلیمرها صنعت بسته بندی را متحول کرده اند.
  • استفاده بهینه از منابع آب در دسترس: لوله های پلیمری نقش بسزایی در ایجاد شبکه های آب رسانی برای مصارف کشاورزی، صنعتی و آبرسانی شهری هستند. به کمک شبکه های تاسیساتی تشکیل شده از پلیمرها هدر رفت آب به حداقل می رسد و لوله ها و غشاهای پلیمری در تصفیه پساب های مختلف نقش کلیدی دارند. پلیمرها تضمین کننده تامین آب بهداشتی و سلامت در قرن حاضر هستند.
  • صنعت حمل و نقل: کامپوزیت ها و پلیمرهای مهندسی با وزن بسیار کم خود صنعت حمل و نقل را متحول کرده اند و یکی از راهکارهای موثر در راستای کاهش مصرف سوخت های فسیلی و تولید گازهای گلخانه ای در سراسر جهان هستند. تولید خودروهای سبک تر به کمک پلیمرها به افزایش راندمان این وسایل کمک شایانی خواهد کرد.
  • ذخیره انرژی گرمایی در خانه ها: سیستم های عایق سازی فضاهای صنعتی و مسکونی بر پایه پلیمرها هستند. همچنین پلیمرها جزء اصلی سیستم های گرمایش/ سرمایش خانه های ما خواهند بود. بدین ترتیب خانه های آینده به کمک پلیمرها عایق و از نظر مصرف انرژی بهینه خواهند بود.
  • لباس های تنفس پذیر: به لطف پلیمرهای با نفوذ پذیری قابل تنظیم در برابر هوا و همچنین امکان ایجاد قابلیت ایجاد گرمایش / سرمایش در الیاف های هوشمند پلیمری در آینده ای نزدیک لباس های بهینه شده برای اقلیم های مختلف تولید خواهند شد.
  • پایش علائم حیاتی و سطح سلامت افراد: امروزه سنسورهای هوشمند بر پایه پلیمرها توسعه داده شده اند و قادرند علائم حیاتی افراد را به همراه سطح سلامتی آن ها دائما ثبت و به دستگاه های الکترونیکی مانند ساعت و گوشی های هوشمند ارسال کنند. به این ترتیب روند بیماری ها و پیش بینی آن ها ممکن خواهد شد.
  • سیستم های رسانش دارو: داروهای پوشش داده شده با پلیمرهای خواص می توانند با قرار گرفتن در سیستم گوارش از طریق رهگیری شاخص های بدن، مانند PH، خود را به محل مورد نظر بیماری برسانند و با تزریق دارو در محل موثر روند درمان را سرعت ببخشند و از آسیب رسیدن به سایر بافت ها جلوگیری کنند.
  • تحول در تولید اندام های مصنوعی: توسعه پلیمرهای سازگار به بدن انسان از یک سو، و تجاری شدن چاپگرهای سه بعدی از سوی دیگر، تولید پروتزهای ارتوپدی و دیگر اندام های داخلی بدن انسان را در آینده ای نزدیک متحول خواهد کرد و تحولی در درمان افراد درگیر با ضایعه های ارتوپدی و نیازمند به پیوند عضو خواهد بود.

پلاستیک ها مواد اولیه قرن ۲۱ هستند.

بسته بندی پلیمری

روان کننده PVC

بهبود خواص و شکل دهی راحت تر PVC به کمک روان کننده ها

یکی از مهمترین افزودنی های مورد استفاده در فرمولاسیون محصولات مختلف PVC، خانواده روان کننده ها یا همان لوبریکنت ها هستند. نام دیگر این خانواده، البته به اشتباه، وکس نیز می باشد. می توان گفت هیچ کاربری برای PVC نمی توان متصور شد که به لوبریکنت نیازی نداشته باشد. در برخی اوقات لوبریکنت ها به صورت ترکیب شده با استابلایزر و به اصطلاح، One pack، به کار می روند و در دیگر موارد به صورت جداگانه به فرمولاسیون اضافه می شوند. با توجه اهمیت انتخاب لوبریکنت مناسب و همچنین متنوع بودن ساختار این گروه از افزودنی های PVC، در سلسله مقالاتی با لوبریکنت ها آشنا خواهیم شد.

مهمترین مزایای استفاده از لوبریکنت ها در کامپاندهای PVC عبارتند از:

  • افزایش محدوده دمایی فرایند شکل دهی
  • بهبود فرایند ذوب و ژل شدن PVC
  • بهبود خواص فیزیکی – مکانیکی محصولات تولیدی
  • بهبود رفتار چسبندگی به دیواره اکسترودر
  • بهبود جدا شدن از قالب
  • کاهش گشتاور و تنش برشی لازم برای اختلاط اجزا
  • کاهش فشار عملیاتی در فرایند شکل دهی
  • کاهش ویسکوزیته مذاب
  • بهبود یکنواختی و اختلاط اجزا
  • بهبود کیفیت سطح قطعات تولیدی، مانند براقیت
  • کاهش رسوب افزودنی ها و مشکلات رهایش آن ها (Plate out)
  • بهبود پایداری ابعادی قطعات و تورم دای
  • بهبود آب رفتگی و یکنواخت تر شدن آن

همانطور که از لیست بالا بر می آید مشخص است که لوبریکنت ها با اضافه شدن مقدار بسیار کمی به فرمولاسیون مورد نظر، اثرات بسیار مهمی می توانند ایجاد کنند و در حقیقت در مقایسه با دیگر افزودنی ها می توان گفت اثر پروانه ای دارند. به همین دلیل انتخاب مجموعه لوبریکنت ها بسیار مهم است.

همانطور در ابتدا گفته شد در برخی موارد به خانواده لوبریکنت ها به اشتباه وکس نیز اطلاق می شود. اما باید گفت وکس ها خانواده محدودی از لوبریکنت ها هستند و دارای ویژگی های زیر و متمایز با لوبریکنت ها می باشند:

  • در دمای پایین، برای مثال ۲۰°C قابلیت شکل دهی دارند.
  • شکننده و جامد هستند.
  • ساختار بلورین دارند.
  • کدر یا شفاف هستند، اما درخشنده نیستند.
  • ویسکوزیته بسیار کمی دارند.

روان کننده PVC

خانواده لوبریکنت ها بسیار بسیار متنوع است و تقریبا می توان گفت هیچ لوبریکنتی را نمی توان یافت که به صورت خالص و از یک پایه شیمیایی و مشابه با نوع دیگر باشد. برای مثال اکثر لوبریکنت ها از منابع طبیعی مانند چربی ها و روغن ها به دست می آیند. بنابراین ساختار آن ها به شدت به منبع استخراج بر می گردد. همچنین در مورد وکس های پلی اتیلن که گروهی از لوبریکنت ها هستند، وزن مولکولی و توزیع آن ها در گونه های مختلف متفاوت است و کمتر می توان دو وکس مشابه پیدا کرد.

مهمترین گروه های روان کننده ها به لحاظ ساختار شیمیایی عبارتند از:

  • الکل های چرب (Fatty alcohols)، مانند Stearyl alcohol
  • اسید استرها (Dicarboxylic acid ester)، مانند Distearyl phthalate
  • اسیدهای چرب (Fatty acid)، مانند اسید استئاریک و Montanic acid
  • اسید – آمیدها، مانند EBS (Ethylene Bis Stearamide)
  • صابون های فلزی، مانند کلسیم استئارات، زینک استئارات، منیزیم استئارات
  • استرها مانند Pentaerythritol adipate stearate
  • وکس های پلی اتیلن اکسیده شده (Oxidized PE wax)
  • وکس های پلی اتیلن (PE wax)
  • پارافین وکس ها (Paraffin wax)

در بخش های بعدی با هریک از گروه ها بیشتر آشنا خواهیم شد.

روش غوطه وری

میزان ژل شدن PVC تعیین کننده خواص قطعات تولیدی

همه می دانیم PVC سومین پلاستیک پر مصرف در سراسر جهان است. اگر قوانین محدوده کننده کاربردهای این پلاستیک به دلیل مسائل زیست محیطی و مخاطرات سلامتی وضع نمی شد، شاید الان PVC پر مصرف ترین پلاستیک دنیا بود. این پلاستیک محبوب نسل های گذشته و البته ارزان قیمت فعلی، فرایند تولید خاص و پیچیده ای دارد. در حقیقت PVC به دلیل مقاومت حرارتی کم و همچنین خاصیت چسبندگی به دیواره ماشین آلات تولید قطعات، فرایند تولید ویژه ای دارد و به افزودنی های خاص در ترکیب خود به منظور دست یابی به خواص فیزیکی – مکانیکی مناسب، نیاز دارد. یکی از مهمترین معیارهای ارزیابی مناسب بودن فرایند شکل دهی PVC، درجه ژل شدن آن است.

در تمامی کاربردهای PVC کیفیت قطعه تولید شده به شدت به نحوه ذوب شدن PVC و اختلاط آن با سایر افزودنی ها و اجزای موجود در فرمولاسیون بستگی دارد. کیفیت فرایند تولید PVC تعیین کننده درجه ژل یا ذوب آن است که این پارامتر به صورت مستقیم کیفیت قطعات تولیدی را تعیین می کند. علاوه بر نوع فرایند شکل دهی (مانند تزریق، اکستروژن لوله، اکستروژن فیلم و …)، دمای عملیات شکل دهی موثرترین پارامتر تعیین کننده درجه ژل شدن PVC است. برای مثال اگر دمای فرایند شکل دهی پایین باشد، میزان ژل شدن PVC کم خواهد بود و همچنین اگر این دما بالا باشد، می تواند منجر به تخریب ساختار PVC و کاهش خواص فیزیکی – مکانیکی آن شود.

به دلیل اهمیت بالای درجه ژل در تعیین خواص قطعات تولیدی بر پایه PVC، امروزه روش های کمی جهت محاسبه این پارامتر توسعه داده شده اند. در ادامه این نوشتار با این روش ها آشنا می شویم، چراکه تعیین درجه ژل PVC می تواند معیاری برای انتخاب افزودنی های مناسب نیز، برای مثال کمک فرایندها، باشد.

روش غوطه وری

این روش مطابق استاندارد ASTM D2152 انجام می شود. به این منظور تکه ای از قطعه تولیدی بدون وارد شدن شوک دمایی، جدا شده و در استون با کیفیت و بدون رطوبت، برای بیست دقیقه قرار داده می شود. پس از پایان آزمون قطعه بایستی عاری از هر گونه نفوذ حلال به بخش های مختلف قطعه و انحلال PVC باشد. در روشی دیگر و بر اساس استاندارد ISO 9852 از حلال دی کلرومتان به جای استون استفاده می شود. در حقیقت قطعه به مدت ۳۰ دقیقه در حلال قرار داده می شود و نبایستی آثاری از حمله دی کلرومتان بر سطوح مختلف قطعه مورد نظر وجود داشته باشد. تصویر زیر نمونه ای از تخریب های حاصل از حلال را نشان می دهد.

روش غوطه وری

استفاده از DSC

روش های ذکر شده در بالا به استفاده از حلال های سمی نیاز دارند، اما به کمک دستگاه پر کاربرد DSC، یا همان گرماسنجی روبشی تفاضلی که ترجمه شده عبارت Differential Scanning Calorimetry است، روشی مطمئن و با قابلیت کمی سازی به منظور محاسبه درجه ژل PVC پس از فرایند تولید توسعه داده شده است. در این روش مقدار بسیار کمی از قطعه مورد نظر در دستگاه DSC از دمای اتاق تا ۲۴۰ °C با نرخ حرارت دهی ۲۰ °C/min حرارت داده می شود. در حقیقت باید گفت دستگاه DSC می تواند میزان بلورچه یا همان کریستال های ناشی از فرایند ذوب و همچنین بخشی از ساختار که در فرایند تولید ذوب یا ژل نشده است را مشخص کند. به این ترتیب می توان درجه ژل PVC را تعیین کرد. همانطور که در نمودار حاصل از DSC در شکل زیر دیده می شود، بخش A مربوط به قسمت های ذوب شده در فرایند تولید و بخش B جزئی از ساختار است که به صورت ژل نشده باقی مانده است. درجه ژل نیز بر اساس فرمول ارائه شده در زیر محاسبه می شود.

 

استفاده از DSC

فرمول محاسبه درجه ژل:

فرمول محاسبه درجه ژل

تعیین دمای مناسب شکل دهی و دست یابی به میزان ژل بالا در قطعات PVC تعیین کننده کیفیت محصولات تولیدی و خواص فیزیکی – مکانیکی آن است.

استرچ هود

حمل و نقل ایمن کالاها به کمک فناوری بسته بندی استرچ هود

بسته بندی های ثانویه مجموعه ابزار آلات بسته بندی، مانند کارتن، پالت و فیلم های پلیمری هستند که به منظور حفاظت فیزیکی بیشتر از کالای مورد نظر، به خصوص در مراحل حمل و نقل ترانزیتی، مورد استفاده قرار می گیرند. یکی از مهمترین نهاده های مورد استفاده در بسته بندی های ثانویه مجموعه پالت و فیلم های پلیمری هستند. در حقیقت پالت های چوبی، فلزی یا پلاستیکی پس از قرار گرفتن کالاهای مورد نظر با فیلم های پلیمری پوشانده می شوند و از این طریق از سقوط کالاها جلوگیری می شود و حفاظت صد در صدی کالای مورد نظر تا مقصد نهایی تضمین می شود. فیلم های پلیمری تحت عنوان فیلم های شرینک و استرچ در بسته بندی های امروزی کاربرد فراوانی پیدا کرده اند. اما این مقاله نسل جدیدتر این بسته بندی ها را تحت عنوان استرچ هود (Stretch Hood) بررسی خواهد کرد.

استرچ هود

در حقیقت استرچ هود فیلم بسته بندی است که به صورت یک کلاه روی کالای چیده شده روی پالت، به کمک دستگاه های مخصوص کشیده می شود. امروزه این فناوری کاربرد فراوانی در بسته بندی کالاهای مختلف مانند کیسه های سیمان، مواد پلیمری، کاشی و سرامیک، بتن و بطری های نوشیدنی و … پیدا کرده است. استرچ هود فیلم پلیمری چند لایه با خواص ویژه است که در مقایسه با فناوری های قدیمی تر، مانند استرچ رپ (Stretch Wrap) و شرینک هود (Shrink hood)، سرعت اعمال بسیار بالا، استفاده کمتر از فیلم های پلاستیکی و ایمنی بالاتری دارد. برای مثال یک دستگاه استرچ هود قادر است در هر ساعت بالغ بر ۱۰۰ عدد پالت را بسته بندی کند، این عدد برای فناوری استرچ رپ تنها ۶۰ عدد است. همچنین هر رل فیلم استرچ هود برای بسته بندی حدود ۱۰۰۰ عدد پالت کافی است، باید ذکر کرد که هر رل فیلم استرچ رپ تنها برای ۱۵۰ پالت کفایت می کند. مزیت مهم دیگر استرچ هودها در مقایسه با دیگر فناوری هایی چون استرچ رپ، یکپارچه بودن بسته بندی های مبتنی بر آن ها است. در حقیقت استرچ هودها یک تکه هستند و بر خلاف استرچ رپ ها قسمت فوقانی پالت را نیز می پوشانند و در برابر باران و آلودگی های محیطی محافظت بسیار خوبی از کالا دارند.

در این فناوری فیلم پلیمری تولید شده ابتدا در دستگاه مخصوص اعمال استرچ هود قرار می گیرد، به اندازه لازم برای پوشش دهی کالا برش می خورد و قسمت بالایی فیلم دوخت حرارتی می خورد. سپس این فیلم که به صورت کلاه درآمده است به کمک بازوهای دستگاه بسته بندی کشیده می شود و روی کالا و تا انتهای پالت قرار می گیرد. در مرحله نهایی فیلم کشیده شده توسط بازوهای دستگاه رها می شود و به دلیل خواص الاستیک و کشسانی فوق العاده، متناسب با حجم کالای قرار گرفته روی پالت، جذب کالا می شود. در حقیقت می توان گفت ابعاد فیلم مورد استفاده برای پوشش پالت کمتر از اندازه اصلی پالت و کالاهای قرار گرفته روی آن است و به کمک خواص کشسانی و الاستیک فیلم است که عملیات بسته بندی صورت می گیرد.

نحوه عمل استرچ هود

در بخش های بعدی این نوشتار با ساختار و انواع فیلم های مورد استفاده در فناوری استرچ هود به صورت کامل آشنا خواهیم شد.

کاربرد پلی بوتیلن ترفتالات

PBT، پلی بوتیلن ترفتالات، ترموپلاستیک مهندسی پر مصرف در صنایع برق و الکترونیک

دومین پلی استر پر مصرف پس از (PET (Polyethylene Terephthalate، پلی بوتیلن ترفتالات است. پلی بوتیلن ترفتالات یا (PBT (Polybutylene Terephthalate، ترموپلاستیک مهندسی نیمه بلورین است که مقاومت بینظیری در برابر حلال ها، آبرفتگی بسیار کم (Shrinkage)، پایداری فوق العاده ابعادی، سایش بسیار ناچیز و مقاومت حرارتی مثال زدنی تا دماهای ۱۵۰ °C دارد. همچنین باید گفت PBT به کمک افزودنی های خاص امکان تولید در گریدهای ضد اشتعال را دارد و با اضافه شدن الیاف شیشه به این پلیمر پایداری حرارتی آن تا دمای ۲۰۰ °C افزایش می یابد. PBT به صورت ذاتی مقاومت معمولی در برابر اشعه فرابنفش دارد و برای افزایش پایداری آن در برابر نور خورشید بایستی افزودنی های ویژه به آن اضافه شوند. تمامی ویژگی های ذکر شده در بالا منجر به توسعه کاربردهای PBT، بخصوص در صنایع برقی و الکترونیکی، به دلیل مقاومت دی الکتریک بسیار بالای آن، شده است که در ادامه با آن ها بیشتر آشنا خواهیم شد.

کاربرد پلی بوتیلن ترفتالات

اولین بار صنایع شیمیایی سلطنیتی بریتانیا، ICI، PBT را تولید کرد. باید گفت PBT بسیار مشابه با PET است و تنها قدری سفتی کمتر و مقاومت ضربه بالاتری دارد. در حال حاضر PBT به دلیل سهولت فرایند پذیری، پایداری حرارتی بسیار خوب تا دماهای ۲۰۰°C و قیمت منطقی کاربردهای ویژه ای در حوزه های زیر پیدا کرده است:

  • قاب دستگاه های الکترونیکی، برقی و پزشکی
  • هوزینگ چراغ های خودرو و ساختمان، به خصوص لامپ های LED
  • سایر قطعات خودرو مانند قاب آینه بغل، دستگیره در، جعبه فیوز، برخی اجزای سیستم سوخت و استارت
  • کانکتور، سوکت و فیوزها
  • الیاف و پوشاک
  • برخی کیبوردهای کامپیوتر
  • کاور و قطعات جت اسکی و کفش و بردهای اسکی

مهمترین مزیت PBT در کاربری های برقی – الکترونیکی، عدم جذب آب توسط این ترموپلاستیک مهندسی و ثابت بودن خواص الکتریکی آن در حضور درصدهای مختلف رطوبت است. یکی از کاربردهای مهم این روزهای PBT استفاده از آن در جایگزینی فلزات در قطعات مختلف است. در حقیقت PBT با خزش بسیار کم، مقاومت سایشی فوق العاده بالا، پایداری حرارتی مناسب و قیمت معقول گزینه مناسبی برای جایگزینی فلزات است.

یکی دیگر از کاربردهای مهم PBT استفاده از آن در کامپاندینگ و بهبود خواص پلیمرها به کمک آلیاژسازی است. برای مثال پلی کربنات، PC، به منظور افزایش مقاومت ضربه به PBT اضافه می شود و در عین حال PBT می تواند مقاومت PC را در برابر حلال های مختلف افزایش دهد. همچنین برای افزایش مدول PBT از آلیاژسازی آن با PET استفاده می شود.

در فرایند تولید PBT مواد شیمایی چون ترفتالیک اسید، دی متیل ترفتالات و بوتان دی ال از خوراک پتروشیمی ها تهیه می شوند و از واکنش پلیمریزاسیون آن ها PBT حاصل می شود. ساختار این پلیمر در شکل زیر دیده می شود.

ساختار PBT

از جمله مهمترین تولید کنندگان PBT می توان به پتروشیمی های معظم زیر به همراه برند تجاری محصولات آن ها اشاره کرد:

  • BASF, Ultradur
  • Bluestar, Bluestar PBT
  • Dupont, Crastin
  • Lanxess, Pocan
  • Mitsubishi, Novaduran
  • Sabic, Lubricomp, Valox, LNP
  • Polyram, Ramster